Let’s go to the Sierra Nevada!

Zoals ons leven eruit ziet, zo is ook de titel: let’s go! Op een mooie zondagochtend vertrokken we naar Spanje. Op maandag hadden we een afspraak met onze advocaat. Zoals je hebt kunnen lezen, komt er veel bij een huis kopen kijken. Als je eenmaal een huis hebt gekocht, begint waar je denkt vanaf te zijn opnieuw maar dan met andere zaken. Zou het dan toch een “Ik Vertrek”-aflevering worden?

“Ik Vertrek” begon al bijna een week eerder… 😉

B: Wat ga jij doen?
J: Hoezo wat ga ik doen?
B: Doe maar niet net alsof je het niet weet?
J: Uhhhhh wat?
B: Ik hoorde het net… Skiën in je bikini op de piste in de Sierra Nevada?
J: Oh dat. Klopt, voor €200,- om de spinning marathon pot aan te vullen, dacht ik: kan wel zoiets doen.
B: Jij bent echt niet wijs, hé?
J: Maak je niet druk, ze moeten eerst het geld bij elkaar sponsoren.
B: Heb je weleens gedacht aan de Guardia Civil? Ze trekken je daar van de berg af!
J: Zal wel meevallen.
B: Ga niet zeggen dat je in het Spaans gaat verkondigen dat je er een van Jo van der Zanden bent. (Hier werden wij namelijk mee op pad gestuurd thuis haha)
J (lachend en denkend: je bent toch precies hetzelfde)

Binnen ons gezin spreken we alle talen, daar bedoel ik mee dat geen enkele dag hetzelfde is. Behalve de taal van samen en voor elkaar door het vuur gaan. Misschien voor velen herkenbaar. Wij gaan daarop.

En zo ging ik bepakt en gezakt het vliegtuig in. De avond ervoor had ik samen met vrienden Bram warm gemaakt voor een zondagsritje naar de Sierra. Het liep anders… Ik had helaas geen €200,- bij elkaar kunnen verzamelen en dus weinig credits om het door te zetten. We zouden kijken, maar bedachten al snel dat dat hem niet ging worden.

Maandagochtend: Aannemer & makelaar, advocaat en boodschappen. Zullen we naar de sportwinkel rijden… Onderweg naar de sportwinkel vroeg ik hardop af hoe ver het zou zijn naar de Sierra Nevada. “Zoek dan op” zei Bram, en zo geschiedde het. Het zou nog een uurtje rijden zijn. Ik keek naar mijn outfit en bedacht dat in plaats van een bikini, ook mijn lentejurk de aandacht kon trekken. Een leuke lentejurk en in plaats van snowboots hoge schoenen met gouden details. Het was prachtig, wat een wonderschone rit. En hoe langer het duurde, hoe meer we van de ene verbazing in de andere vielen. We klommen omhoog met de auto en daar kwamen we bij een pittoresk skioord aan. Geweldig! We konden niet lang blijven, het was tenslotte al 16.15 uur. Ik ging wat foto’s schieten en daardoor belandde ik in mijn lentejurk, inmiddels voor de helft nat, opgetrokken door de sneeuw op de piste (zie Instagram). Je raadt het al, er kwamen twee bewakers die me beleefd vroegen of ik de piste in deze hoedanigheid wou verlaten. Hoezo verlaten, ik ben er net… Ik vertrek…

Vol enthousiasme reden we de berg af, kochten een echt potje Sierra honing en genoten van het geweldige uitzicht. Wat een natuurschoon! Al gauw kwamen we de borden Malaga weer tevoorschijn. Uitgerust en vol enthousiasme. De Spaanse snelweg rijdt veel anders dan de Nederlandse (als je op een zomerdag naar Scheveningen rijdt, ben je aan het eind van het liedje door de files en de drukte gaar). En voor we het wisten, reden we de oprit weer op van Casa Tresbeau met zeiknatte schoenen, gelukkig was de stof van de jurk inmiddels droog geblazen. En die schoenen? Die stonden de volgende dag naast onze buitenstoelen te drogen met 25 graden Celsius.

Dinsdagavond, we vliegen terug…
Bram tikt me aan: kijk daar vanuit het vliegtuig… mooi, hè, die sneeuwtoppen.
En ik fluister zachtjes: adios Sierra, we vertrekken maar we komen terug.
B: Wat zeg je?… Ga je straks in je bikini naar huis toe rijden???
B & J: (we lachen)